Το μυστικό της ευτυχίας....

Κάποιος είπε κάποτε:

Να δουλεύεις σαν να μην σου χρειάζονταν χρήματα.
Να αγαπάς σαν να μην σε έχουν πληγώσει ποτέ.
Να χορεύεις σαν να μην σε παρακολουθούσε κανείς.
Να τραγουδάς σαν να μην σε άκουγε κανείς.
Να ζεις σαν να ήταν ο παράδεισος πάνω στη γη.

Ουτοπίες. Παπάρια μάντολες.

Όλοι ζούμε για να δουλεύουμε. Αυτοί που δουλεύουν για να ζούνε είναι ελάχιστοι.
Όλοι έχουν πληγωθεί. Είτε πολύ είτε λίγο. Και μας βγαίνει όλη αυτή η αρνητική ενέργεια.

Τα τελευταία τρία τα αφήνω ασχολίαστα.


Κοιτάξτε γύρω σας.

Πόσοι είναι άραγε πραγματικά ευτυχισμένοι?
Κάποιος άλλος στο παρελθόν είχε πει : "Πρώτα από όλα υγεία. Τα άλλα έρχονται, φτιάχνονται, δημιουργούνται, διορθώνονται. Και αν δεν διορθώνονται, σηκώνεις ανάστημα και προχωράς".
Έτσι είναι. Πόσοι όμως πραγματικά σηκώνουν ανάστημα? Μην ψάχνετε ανάμεσα σε στατιστικές.

Κοιτάξτε γύρω σας.

Σκυθρωπά ανθρωπάκια (including me of course), υποταγμένα στα δήθεν της κοινωνίας μας.
Εγκλωβισμένους στα "πρέπει" της και τα "θέλω" μας.
Και στα ψιλοεγωιστικά κατεστημένα που μας έχουν ποτίσει. Στη δήθεν {επαγγελματική, προσωπική} επιτυχία μας.


Κοιτάξτε γύρω σας.


Οι ρυθμοί της ζωής μας έχουν γίνει τέτοιοι, που ούτε ένα ευχάριστο διάλλειμα να ακούσουμε μια μουσική νότα, δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε.

Δεν ξέρω εάν θα πρέπει να "λυπηθώ" τον άμοιρο, δρομίσιο, αυθεντικό καλλιτέχνη, όπου περιμένει διακαώς μια συμβολική αποζημίωση για την μουσική που παίζει, ή θα πρέπει να φθονήσω το υπεροπτικό του βλέμμα γνωρίζοντας ότι όλοι οι υπόλοιποι, εμείς, οι βιαστικοί, έχουμε χάσει το νόημα της ζωής προσπερνώντας τις μικρές χαρές που έχουν την τύχη οι αισθήσεις μας να απολαύσουν...


Κοιτάξτε γύρω σας, και σας εύχομαι να βρείτε το μυστικό της ευτυχίας.

Αλλά πριν κοιτάξτε γύρω σας, κοιτάξτε μέσα σας. ΒΑΘΕΙΑ μέσα σας.